va – touch and go w antenie krzyku #6/2000-1/2001 / kate moss by mario sorrenti

linki w komentarzach / links in comments

tracklista

antena krzyku

touch and go / quarterstick records

Padł mi komp, więc muzyki słuchałem tylko z winyli i CD. No i przeglądając półkę z płytami, trafiłem na tę składankę, dawno temu dołączoną do „Anteny Krzyku”. Od Don Caballero do Skull Kontrol.

Ponoć Steve Albini miał powiedzieć, że każdemu, kto wskaże lepszą wytwórnię niż T&G, zrobi laskę. Uwielbiałem wchodzić na touchandgorecords.com za starych czasów, gdy zaczynałem korzystać z netu. Różnorodność tych kapel działała na wyobraźnię. Zresztą do dziś tak jest.

***

Nie jestem pewien, czy piękna, ale do bólu fotogeniczna Kate Moss. Wszystkie – chyba – zdjęcia autorstwa Maria Sorrentiego.

gorge trio – dead chicken fear no knife [1998] / caitlin worthinghton

linki w komentarzach / links in comments

skin graft records

discogs

Blog istnieje już tak długo, że zdążyłem się zestarzeć, wrzucić tu niemal wszystkie ważne dla mnie zespoły. No cóż, powiedzmy, że dopóki nie dowiem się, czy sąsiadka w rozciągniętym T-shircie obciągnęła szpakowatemu listonoszowi, coś tu jeszcze będę dodawał.

Gorge Trio to zespół składający się z ¾ Colossamite. Tworzą czy też tworzyli go: Chad Popple (grał też z naszym LXMP), Ed Rodriguez i John Dieterich (ten chyba nie pojawił się na „Dead Chicken”). Jak widać, brakującą ¼ stanowi Nick Sakes.

Muzyka zawarta na tym LP przywodzi mi na myśl Storm & Stress, choć trudno w sumie powiedzieć, żeby Gorge Trio grało podobnie. Może chwilami. Mathrockowo-postrockowe, psychodelizujące dźwięki, odjeżdżające w rejony tzw. eksperymentalnego rocka, „gęste” bębny… Dobre. A gdy ma się dzień na słuchanie takiej muzyki – dobre w chuj.

***
Caitlin Worthinghton. Tak powinny wyglądać dziewczyny. I nie używać ajfonów.

storm and stress – storm&stress [1997] / dany peschl

linki w komentarzach / links in comments

touch and go records

kevin shea

Zawsze mnie ciekawiło, dlaczego post-rockiem nazywa się to, co grają np. i Tortoise, i Mogwai, zespoły tak różne od siebie. Dla mnie kwintesencją post-rocka są nagrania chyba nieco zapomnianej kapeli z Touch and Go Records, Storm and Stress. Oni faktycznie brzmią trochę, jakby rock umarł, i muzycy próbowali go metodą prób i błędów ożywić.

Uwielbiam takie gęste bębny. Swoją drogą, ciekawe, co myślał o całej tej sesji nagrywający ją Steve Albini, który nie trawi jazzu.

Zespół tworzyli: Ian Williams – gitara i wokal (przed Storm and Stress grał w Sludgehammer i Don Caballero, teraz w Battles), Kevin Shea – bębny (było trochę tych grup, dziś na pewno jest związany z Talibam! oraz Barr / Shea / Dall) oraz M. Eric Topolsky aka Eric Emm – bas (wcześniej Vehicle Flips, Good Morning i Don Caballero, wydał też singla jako Eric Emm, obecnie Tanlines i chyba Restless People). Oczywiście ci trzej panowie, może poza Williamsem, mogli grać również w 155 innych zespołach.

***

Dany Peschl i jego seria „Disturbes”, czyli ludzie niby złapani w żenujących, zawstydzających czy po prostu intymnych sytuacjach. Fajny pomysł, druga fotka rozpierdala. :)