reverberation – blue stereo music [1996] / laurent robillard

linki w komentarzach / links in comments

discogs

3rd stone

taang

Wszyscy mają w dupie francuskie zespoły, więc wrzucam kolejny.

Reverberation ma na koncie maxi singel (dawno nie słyszałem tego określenia), singiel, LP oraz EP-kę z remiksami Muslimgauze. Grupa J.P. Chauveta, Laurenta Lanouzière’a i Thierry’ego Bernardona była francuską wersją Spiritualized. Albo – jak kto woli – kopią, bowiem jak się słucha Reverberation, można odnieść wrażenie, że to faktycznie zespół J. Spacemana.

Jest taki noiserockowy zespół New Brutalism. Słuchając go, miałem wrażenie, że to poboczny projekt panów z Shellaca. Tu to wrażenie jest jeszcze silniejsze: autentycznie leci stare Spiritualized.

Oczywiście w takich przypadkach pojawia się pytanie, czy warto słuchać kopii, skoro ma się oryginał. W przypadku „Blue Stereo Music” uważam, że warto. Czytałem gdzieś, że ponoć sam J. Spaceman lubi ten materiał. Mnie kolejna, bardzo dobra płyta Spiritulized zupełnie nie przeszkadza.

***

Laurent Robillard

lonker see rusza w trasę

fot. Marcin Pawłowski

Najlepszy polski zespół psychodeliczny (fakt, że konkurencji wielkiej nie mają, ale Lonker See to klasa sama w sobie) rusza w trasę, na która złoży się osiem koncertów.

Byłem na ich gigu. Rewelacja.

facebook lonker see

facebook mitw

bandcamp

richard pinhas, oren ambarchi – tikkun [2014] / garry winogrand

linki w komentarzach / links in comments

richard pinhas

oren ambarchi

cuneinform records

Od dawna chciałem wrzucić na blog Orena Ambarchiego. Nie wiedziałem jednak, którą płytę wybrać, bowiem Australijczyk wydał – solowo bądź grając z innymi artystami – ponad 60 albumów. Dodajmy do tego single oraz EP-ki i wyjdzie liczba porównywalna z natężeniem tweetów Lisa o Kaczafim.

Niech będzie „Tikkun”, wybitny materiał, który Ambarchi nagrał ze swoim starszym, też genialnym kolegą, Richardem Pinhasem. Wystarczy spojrzeć na dyskografię Francuza: również się nie opierdala.

A „Tikkun” to piękny kraut.

***

Garry Winogrand

spacemen 3 – live in europe 1989 [1995] / „śląski pirelli”

take me / to the other side

discogs

Angole z pociągłymi ryjami jak u Hugha Granta

Mimo kosmicznych tripów Pierce’a i Kimble’a ta płyta wydala mi się zupełnie przyziemna. Zwłaszcza numer „I Believe It”. Siedziałem w fotelu, z nogami na biurku, piłem piwo i pomyślałem, że fajnie byłoby tak zostać i mieć na wszystko wyjebane. Żadnej pracy, odpowiedzialności za cokolwiek itp. Jak już wyzdrowiałem i szedłem do roboty, mijając elektorat i patrząc na śnieg zmieszany z solą, to akurat słuchałem Perry’ego Farrella śpiewającego, że „chciałby mieć wymiary oceanu”. I pomyślałem, że tak jak Spacemen 3, mimo tej całej psychodelii, jest swojski, bo to muzyka do pierdolnięcia się w fotelu, tak „Nothing’s Shocking” to najmniej polska płyta, jaką znam. Niezależnie od tego, czy Farrell śpiewa, że chciałby mieć wymiary oceanu, czy o tym, że sika sobie po nogach.

***
A to „śląski Pirelli”, czyli kalendarz Olmetu. Chyba jednak nie tegoroczny. No trudno. Swoje egzemplarze otrzymali m.in. burmistrz Tarnowskich Gór oraz przedstawiciele władz PKP.  Liczę na to, że kalendarz na rok 2014 trafi również do moich rąk.

spectrum – forever alien [1997]

mf / zs

Miałem nadzieję, że tegoroczny Off będzie miał słabą obsadę i nie będę musiał jechać na to zadupie. Niestety, jest kilka zespołów, dla których znów trzeba będzie ruszyć swoje stare kości. Jednym z nich jest Spectrum.

Spectrum to kapela Petera Kembera (znanego jako Sonic Boom), powstała, gdy ten grał jeszcze z Jasonem Pierce’em w Spacemen 3.

J. Spaceman już był na Offie ze Spiritualized i wymiótł. Pora na jego trochę mniej sławnego byłego (?) kolegę.

I jeszcze ciekawa wypowiedź Pierce’a nt. propozycji reaktywacji Spacemen 3: „Why would I do that? I mean, I would have liked to go and watch the Battle of Waterloo when it happened but that doesn’t mean I’m going to go and sit in a field somewhere and watch people act it out”.

***

Nie chce mi się wklejać fot. Zapraszam na francowatego bloga.