>
1. People Person 2. Secret Admirer 3. A Bad Wind 4. Scrapbooking 5. I’ve Still Got You (Ice Cream) 6. Fantasy World 7. I’m Turning Now 8. Caught Licking Leather 9. The Jogger 10. My Bed
Dave Rosenstraus – bass
Sean McGuiness – drums
Bradley Fry – guitar
Matt Korvette – vocals
>
Pamiętam, jakie wrażenie zrobiły na mnie 100 lat temu nazwa kapeli i tytuł płyty, gdy zobaczyłem je w piśmie Non Stop. W tamtych czasach szanse na to, że poznam muzykę kapeli m.in. Jona Spencera (The Jon Spencer Blues Explosion) i Cristiny Martinez (Boss Hog), były mniej więcej takie, jak dziś na to, że ktoś mnie namówi, bym przeszedł na islam.
„Dial” nie jest najlepszą płytą tej kapeli, ale i tak jest bardzo dobra, poza tym mam do niej sentyment. Garażowe brzmienie, niechlujstwo – grają, jakby chcieli rzygnąć na wszystko, co kiedykolwiek zostało dobrze wyprodukowane.
Na blogu The Commercial Zone, do którego link zamieściłem obok, powinna być płyta Exile on Main Street, na której Pussy Galore miażdży słynny album Rolling Stones.
10 fucking stars 