Na gruzach Betanjehu powstał SFTW/HUBBUB (z miejsca minus za nazwę, której w życiu nie zapamiętam). Tak jak w przypadku starego zespołu odnośnikiem był (free)jazz, tak też jest w przypadku nowego, ale SFTW/HUBBUB nie przypomina Betanjehu.
Te trzy numery to ironiczny post-yass (niech stracę, wymyślając te tagi). Na dodatek dwa numery – „Jebać etos” i „Chujowy rap” – okraszone są żeńskim wokalem. Niby jaja, ale bez żenującego śmieszkowania.
No i jak człowiek przestanie się jarać tym, że dziewczyna z fajnym głosem używa słów, których nie ma w słowniku ludzi kulturalnych, to może usłyszeć, że jeżeli chodzi o stronę muzyczną tej EP-ki, to jest wery gud, a (może) będzie jeszcze bardziej.
Czekam na kolejny materiał.
10 fucking stars 