>
Ballada o Jacku i Rose (USA 2005; sc. i reż. Rebecca Miller).
Ciężko chory były hipis – Jack Slavin (bardzo dobry Daniel Day-Lewis, prywatnie mąż reżyserki), buntując się przeciwko cywilizacji, mieszka wraz ze swą córką Rose (udana rola Camilli Belle) w odludnym miejscu. Problem w tym, iż w owo odludne miejsce właśnie wkracza Postęp, a Jack nie uznaje kompromisów.
Sam nienawidzę zarówno realnego kapitalizmu, jak i lewicowych utopii (choć ten pierwszy jest, rzecz jasna, mniej niebezpieczny i bardziej funkcjonalny). Mimo to film zrobił na mnie pewne wrażenie. Jest w nim pewien smutek i mimowolne chyba przesłanie, że tutaj po prostu nie bardzo da się żyć, jeśli nie masz mentalności przedstawiciela handlowego. Dostaje się też owym utopiom, choć po ich stronie zapewne opowiada się Rebecca Miller.
Może o plusa za dużo, ale niech będzie: [4+/6]
10 fucking stars 